کمک هم می‌توان گاهی فقط یک قربانی باشد!
چرا آدم‌ها به یکدیگر کمک می‌کنند؟! دلایل، احتمالا بسیار مختلف است. شاید ریشه‌ی فرهنگ کمک کردن، از یک دیدگاه یا نظر به وجود آمده باشد! همان دیدگاهی که احترام به بزرگتر را توصیه می‌کند! یعنی احتمالا فقط بر اساس یک دوراندیشی، در واقع کمک پس‌انداز می‌کنند تا در موقع نیاز استفاده کنند! تو نیکی می‌کن و در دجله انداز! اما در زمان ما، احتمالا به دلیل گسترش شبکه ارتباطی افراد و جامعه، نه تنها چنین دیدگاهی نمی‌تواند قانع کننده و مهم‌تر از آن، کارآمد باشد، بلکه قطعا افراد (با وجود چنین پیش‌زمینه‌ی غیر قابل صرف نظری!) به دلایل دیگری به یکدیگر کمک می‌کنند. به این که این دلایل چه است و چه می‌تواند باشد کاری ندارم! توجه‌ی من صرفا به نوعی از کمک جلب شده است که به نظر می‌آید از یک ترس ناشی می‌شود! چنین شخصی، کمک را ابزاری می‌بیند که می‌توان به عنوان باج (!) از آن استفاده کرد! در واقع، ترس از آسیبی که ممکن است از جانب اطرافیان به وجود بیاید، شخص را به سمت کمک کردن می‌برد! مسلما چنین حرکتی را نمی‌توان به پای کمک نوشت! هر چند اطرافیان چنین اشخاصی، چنین نظری ندارد! این عمل، بیشتر شبیه به کسی است که در پای حاکم جباری، هدیه و قربانی می‌گذارد! برای همین است که گاهی نزدیکان این افراد از کمک‌هایی که این شخص به دیگران می‌کند، حتی آسیب می‌بینند! اینچنین است که کمک هم می‌توان گاهی فقط یک قربانی باشد!
::samic::
نوشته شده در فروردین 87
مطالب گذشته